10 ล้านบาทภายใน 1 ปี !! รสชาติที่ไม่ใช่เจ้าของธุรกิจไม่มีวันเข้าใจ

 เงิน 10 ล้านในหนึ่งปี  ไม่ได้หมายถึงการหาเงินสิบล้านในหนึ่งปี เเต่หมายถึง

เงินสิบล้านหายไปในหนึ่งปี!!..............

 วันนี้ วันที่ 9 มีนาคม 2559 เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดในชีวิตช่วงหนึ่ง...

อยากจะเขียนเก็บเอาไว้ เเล้ววันนึงจะได้ย้อนกลับมาดู ว่า ในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุด เราผ่านมัน

ไปได้ยังไง ......


   ต้นปี 2015 ผมได้รับสินเชื่อจากธนาคารหนึ่ง จำนวนหลายล้านบาท เพื่อซื้อโรงน้ำเเข็ง

 (สำหรับอุตสาหกรรม)ที่ประมูลมาจากกรมบังคับคดี ในตอนนั้นก็มีเงินส่วนตัวก้อนนึงเกือบสิบล้านบาท

ในการดำเนินธุรกิจ ใช้สำหรับซื้อเครื่องจักรเเละพัตนาโรงงาน รวมถึงเป็นเงินทุนหมุนเวียน...

หลังจากนั้นก็เป็นไปตามเเผนที่วางไว้ทุกอย่าง  เเต่พอช่วงกลางปี 2015 สถานการณ์ประมงไทยก็เกิด

ภาวะวิกฤติเมื่อ อเมริกา ลดอันดับความน่าเชื่อถืออุตสาหกรรมประเทศไทย (Tier3) ในเหตุผลเรื่อง

การเเก้ปัญหาการค้ามนุษย์ไม่มีความคืบหน้า  ทำให้อาหารทะเลเเปรรูปของไทยไม่สามารถส่งออกไป

ยังอเมริกาเเละยุโรปได้ ซึ่งส่งผลต่ออุตสาหกรรมประมงไทยเเละธุรกิจต่อเนื่องรวมถึงโรงน้ำเเข็งด้วย


    จากนั้นธุรกิจก็มียอดขายลดลง เเต่ ต้นทุน ค่าใช้จ่ายยังเเทบจะเท่าเดิม เเถมยังมีภาระต้องชำระหนี้

ธนาคารทุกเดือน  ต้องจ่ายค่าไฟฟ้าปลายเดือนถ้าไม่จ่ายก็ถูกตัดไฟไม่สามารถผลิตได้ ก็เจ๊งทันที

เกือบทุกตัดไฟฟ้าหลายรอบ เงินหมุนไม่ทัน

ทำให้ต้องใช้เงินส่วนตัวเติมเข้าไปตลอดทุกเดือน เหนื่อยเเละเคลียดมากๆ

เข้าใจเลยว่า ที่บอกกันว่าธุรกิจที่ล้มส่วนใหญ่เพราะหมุนเงินไม่ทัน ทุนหมุนเวียนไม่พอ

สายป่านไม่ยาวพอ ก็เจ๊ง นี่เเหละ คนไม่ได้ทำธุรกิจส่วนตัวเองไม่มีวันเข้าใจ

เเผนที่วางไว้อย่างรอบคอบขนาดไหน มี feasibility study ทั้ง Base case, Best case ,Worst case

วันที่เกิดวิกฤติในภาพรวมของอุตสาหกรรม ซึ่งเหนือการควบคุม   เเผนไหนก็เอาไม่อยู่ครับ.....



      สุดท้ายก็ตัดสินใจคุยกับธนาคารเพื่อขอลดการผ่อนลง 6 เดือนเเละปรับโครงสร้างองค์กร เเละ

กระบวนการผลิต หวังว่าสถานการณ์จะดีขึ้น ผ่านไป 6 เดือนปรากฏว่ายังไม่ดีขึ้น

 เเถมเเย่ลงไปกว่่าเดิมเสียอีก  โรงงานเเปรรูปอาหารทะเลในสมุทรสาครปิดตัวลงเยอะมาก เเละ

ไมมีวีเเววว่าจะดีขึ้นเลย  เงินที่มีอยู่เริ่มร่อยหรอ ลงทุกเดิอน จนถึงวันที่ในบัญชีเเทบไม่มีเงินเหลือ

เราเเทบจะไม่ได้ใช้เงินในบริษัทเลย เพราะต้องให้เงินเดือนพนักงานก่อน

มีครั้งนึงในบัญชีเหลือเเค่  400 บาท  วันนั้นรู้สึกรันทดชีวิตมากๆ  ว่าเรามาถึงจุดนี้ได้ไงวะ

เเต่พอตั้งสติได้ก็คิดว่า เราต้องผ่านมันไปให้ได้

บริษัทนี้ มี เรา เเละน้องสาวสองคน  เป็นผู้ถือหุ้น  เเล้วเราก็ไม่มีอาชีพอื่นอีก

ถ้ามันพังชีวิตครอบครัวเราก็คงลำบากเเน่ๆ

เราเคยผ่านช่วงเวลาที่มันมองไม่เห็นอนาคตมาเเล้ว เเละรู้ว่ามันรู้สึกเเย่ขนาดไหน

เเละไม่อยากกลับไปเเบบนั้นอีก.....



วันนี้เรายังอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก เเต่ใจเรายังเข้มเเข็งที่จะสู้ !!

ยังไม่รู้หรอกผลจะเป็นยังไง..รู้เเค่เหนื่อย 5 ปี เเต่ สบายทั้งชีวิต มันก็คุ้มที่จะเเลก...


ขอบคุณ พ่อเเม่ ครูบาอาจารย์หลวงพ่อสายทอง ที่เป็นที่พึ่งพิงทางใจเเละให้สติ ศิษย์คนนี้

ขอบคุณเบล ที่อยู่ข้างๆกัน ใน วันที่ลำบากที่สุด ขอบคุณเเก้ว  พี่โบ๊ท เพื่อน พี่ เเละครอบครัว

ที่ไม่เคยทิ้งกัน


 ตอนนี้ผ่อนไปเเล้ว 14 เดือน  ต้องผ่อนธนาคาร ทั้งหมด 84 เดือน เหลืออีก 70 เดือน

5 ปีกว่าเท่านั้น สู้เว้ย!!


ปล.ยังมีปัญหาอีกเยอะในการทำธุรกิจที่ยังไม่ได้พูดถึง

ที่มา : worrakritt